-
1 potraf|ić
pf, impf vi 1. (umieć) potrafić coś zrobić to be able to do sth, to be capable of doing sth- ona potrafi/potrafiła świetnie gotować she can/could cook very well- on nie potrafi/potrafił rozwiązać prostego zadania he can’t/couldn’t solve a simple problem- ona nie potrafiłaby skłamać she wouldn’t be capable of telling a lie a. lying- czy będziesz potrafiła to załatwić? will you be able to arrange that?2. (mieć zwyczaj) potrafić coś zrobić to be capable of doing sth- potrafił spać do południa he was capable of sleeping until noon- potrafił parę dni nie wracać do domu he was capable of staying away from home for a few daysThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potraf|ić
См. также в других словарях:
potrafić — dk a. ndk VIa, potrafićfię, potrafićfisz, potrafićtraf, potrafićfił 1. «zdołać dokazać czegoś, zrobić coś; być w stanie, móc, umieć» Potrafi tego dokonać. Potrafiła dobrze pracować. Pokaż, co potrafisz. Nie potrafił rozwiązać zadania. 2. «posunąć … Słownik języka polskiego
